d'e

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar d' (eus da) hag e (ger-perc'hennañ ha raganv).

Araogenn

d'e /de/ (a-wechoù /di/).

1. Dirak un anv-kadarn, troienn gant ar perc'hennañ.
   • Louizig en devoe keuz bras d’e bluenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 164.)
   • Hennezh n’en deus ket a geuz d’e wreg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 254.)
   • dont, mont d'e di
   • bezañ den d'e c'her
   • bezañ tomm d'e fri
   • bezañ tommet d'e fri
   • bezañ trec'h d'e ouenn
   • derc'hel pizh d'e wenneien
   • kas unan bennak d'e doull
   • kavout sav d'e varc'hadourezh
   • mont d'e wele
   • ober un hej d'e skoaz
   • ober ur c'hruz d'e zivskoaz
   • sachañ Loull d'e doull
   • touiñ un dra bennak d'e jakedenn
2. dirak un anv-verb:

   mont d'e welout

   mont d'e gaout

   mont d'e gerc'hat

   mont d'e glask

Troidigezhioù

• kembraeg : i'w ^(cy)
• galleg : à son ^(fr)
• saozneg : to his ^(en)
• spagnoleg : a su ^(es)

Rannig

d'e /de/ (a-wechoù /di/).

1. Furm ar rannig -verb da dirak ur verb displeget:
   • Doue d'e vennigo! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 355.)
   • Doue d'e bardono! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 355.)
   • Doue d'e brezervo! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 355.)
2. Gwelout d'am, d'az, d'he /d'hec'h, d'hon / d'hor /d'hol, d'ho /d'hoc'h, d'o.

Sikilianeg

Etimologiezh

Diwar di hag e.

Araogenn

d'e /de/

1. Eus ar (dirak un anv gourel lies).