d'ho

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

1

Etimologiezh

Savet diwar an araogenn da hag ar ger-perc'hennañ ho.

d'ho

1. Troienn araogennel, dirak un anv-kadarn:
   • Lavarit ar wirionez d'ho preur
   • [...] ; ha mar kirit rei d'ezho da efa, ec'h efint d'ho krasou mad, evel a leveront, e leac'h lavaret d'ho iec'hed, kel laouen ha tra. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 309.)
   • Herve. — [...] ; met en han' Doue, arabad d'eoc'h diskouez netra d'ho tad, [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 5.)
   • Mar karet, me a vezo paeron d'ho pugel? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 111.)
2. d'ho kêr
3. d'ho krad

2

Etimologiezh

1. Savet diwar ar rannig-verb da hag ar raganv ho

d'ho

1. troienn hetiñ
2. en droienn Doue d'ho pennigo
   • Doue d'ho pennigo. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 137.)
3. en droienn Doue d'ho pardono
4. en droienn Doue d'ho tiwallo
   • Doue hag ar Werc'hez d'ho tiwallo. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 137.)

Gerioù kar dre o ster

• d'am, d'az, d'e, d'he, d'hon/d'hor, d'hoc'h, d'o.