diabaf

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-gwan abaf.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	diabaf
Derez-uheloc'h	diabafoc'h
Derez-uhelañ	diabafañ
Derez-estlammiñ	diabafat

diabaf /diˈɑːbaf/

1. Dizaon, dispont
   • Kaer ho pez c'hwibanañ evel ar mouilc'hi, bezañ diabaf ha helavar, [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 306.)
2. Spis, lemm, divorfil (diwar-benn spered an dud)
   • Tud diabaf o spered.
3. Divezv
   • Ar paotr a oa badaouet, ar plac'h a oa diabaf.

Gerioù enepster

1. abaf, aonik, lent, spontik
2. pout
3. abafet, badaouet, mezv

Deveradoù

• diabafañ, diabafiñ
• diabafet

Troidigezhioù

• galleg : à jeun ^(fr) , qui n'a pas bu ^(fr)
• galleg : éveillé ^(fr) , à l'esprit clair, vif ^(fr)
• galleg : pas intimidé ^(fr) , sans crainte ^(fr)