efet

Gwelet ivez : efed

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar e-, pennrann ar verb mont, hag an dibenn-ger -fet.

Furm verb

1. Furm ar verb mont en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger).
   • - [...]. Neuze ec'h efet ivez er gwele hag e lazhfet ar goulou, met diwallit mat da gousket. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
   • - Bep beure ec'h efet d' ar jardin, kerkent ha ma savfet eus ho kwele, hag e kutuilhfet pep a delienn eus ma gwezenn. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 210.)
   • - [...], ec'h efet betek lein ar menez, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 214.)
   • - [...] ; met me a fell din ho heuilhañ, n'eus forzh pelec'h ec'h efet, [...] — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 250.)
   • ... n'eus forzh pelec'h ec'h efet ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 250.)
   • Nann, nann, hoc'h-unan ec'h efet; ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 294.)
   • Warc'hoazh ec'h efet d'an noblañs hag e c'houlennfet digant ma mamm ur banne soubenn vat ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 29.)
   • Arsa ! emean, dimezelled, hini ha hini ec'h efet e krec'h, ar re yaouankan da gentan. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 100.)
   • Hiviziken n'efet ket da servij neblec'h nemet 'n em zi. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 59.)

Gerioù heñvelster

• afet
• eoc'h
• eot

Troidigezhioù

• galleg : (vous) irez ^(fr)

Gwelout: efot, ahet, -fet, -fot, -ot, -oc'h