enebiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn eneb hag al lostger -iñ

Verb

enebiñ /ẽˈneːbĩ/ verb kreñv dieeun (anv-gwan-verb : enebet) (displegadur)

1. Enebiñ ouzh (un dra bennak) : mont a-enep (un dra bennak) ; pennañ
2. (dre skeudenn-lavar) Enebiñ ouzh (unan bennak, un dra bennak) : sevel a-enep (urzhioù unan bennak, gwaskerezh unan bennak, hag all) ; derc'hel penn (da)
   • Ne enebin ket ouzhoc'h gwech ebet ken, lavaret eo. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 55.)
   • N'eo ket eveljust dre m'en em gave a-du ganin a-greiz holl, nann, met plijout a rae dezhi enebiñ ouzh he mab-kaer, ha hi dezhañ : [...]. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 6.)
   • Anzav a ran bremañ ez eo kentoc'h evit enebiñ ouzhin va-unan, da lavarout eo, evit heuliañ va c'hoantoù donañ. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 28.)
   • Garv e oa he dremm, ken e oa, ma soñjas Harry kenkent e oa gwelloc'h chom hep enebiñ outi. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 120.)

Deveradoù

• enebadeg
• enebadenn
• enebadur
• eneber
• eneberezh
• enebiezh
• enebour
• enebouriezh

Troioù-lavar

• enebiñ ouzh unan bennak da ober un dra bennak : mirout unan bennak a ober un dra bennak

Troidigezhioù

• galleg : s'opposer ^(fr) (à), résister ^(fr) (à)