glasken

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus klasken gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k > g)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	klasken
dre vlotaat	glasken
dre c'hwezhañ	c'hlasken
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

glasken /ˈɡlaskɛn/

1. Furm kemmet ar verb klask e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :

Kenta medesin. — Kaër am eus bet teuler evez, eo tec'het eus a dre va daouarn, evel pa vije bet krog an tan en e ziadrenv, hag al louzou a glasken rei d'ezan a zo chomet heb dougen frouez. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 24.)

Hag ar pezh a glasken-me a oa ober skol. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 10.)

“Ho trugarez,” emezañ. “Kavet em eus ar pezh a glasken. Ober a rin pezh a c'houlennot diganin.” — (Roparz Hemon, Gaovan hag an Den Gwer, 1949 kentañ emb. Embannadurioù Douar ar Yaouankiz (Al Liamm), eil emb. Levrioù Skol al Louarn (An Here), 1988, p. 41.)

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :

— Hag a zo mat ! Ne glasken nemet se ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 272.)