heulias

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar heul-, pennrann ar verb heuliañ, ur glebiadur notet -i-, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

heulias /ˈhøljas/

1. Furm ar verb heuliañ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
   • Evel-se e heulias atav ar skouer a Santez Nonn, a roe he dilhad d'ar beorien a gave war an hentoù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 104.)
   • He mignonez a heulias anezhi penn-da-benn betek eno. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 91.)
   • En noz-se ne deas ket d'ar c'hoad e-unan. Me a heulias anezañ, a bell, hep gouzout dare d'ezañ. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 65.)
   • Job ha Lom a zigoras ar gloued kentañ, a gemeras an hent-karr, a lammas dreist ar c'hleuz, a heulias ar wenodenn hag a zegouezhas e Karreg-al-Louarn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 40.)
   • En deñvalijenn e heulias ur rabinad wez bras hen kasas dirak porzh ur maner. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 32.)
   • A-dreuz an aod ec'h heulias roudoù ar botoù. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 39.)

Stummoù all

• heuilhas

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) suivit ^(fr)