roeñv

₣

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Ur roeñv

Anv-kadarn

roeñv /ˈrwẽ(w)/ benel (liester : roeñvoù)

1. Barrenn brenn hir pe hiroc'h, plat ha ledan ur penn anezhi, a vez graet ganti evit embreger ur vag.
   • Doanius stad un den lezet en donvor en ur vag ha n'eus enni na gwern, na stur, na gouel, na roeñv, na nadozenn-vor, na bevañs... SAAQ 89
   • « Mes... mes... daoust ha gouzout a rit derc'hel zoken ur roeñv en dour ?... » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 101.)
   • E lost a oa eur roeñv hag eur stur d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)

Deveradoù

• roeñvat
• roeñvek
• roeñvigenn

Troioù-lavar

• mont a-daol roeñv
• mont diwar roeñv

Troidigezhioù

• galleg : rame ^(fr)
• saozneg : oar ^(en)