teufe
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus deufe gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t).
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deufe |
| dre vlotaat | zeufe |
| amreizh | teufe |
teufe /ˈtøfːe/
- Furm ar verb dont e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
- War-lerc'h ar rannig-verb e :
- — [...]; va c'hoar Henori a zo eun tamm brao kaeroc'h, ha pa ho peus c'hoant e teufe ama da zimezi ganeoc'h, e teuio, mar fell d'ezi dont; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 12.)
- — C'hoant am eus e teufe an holl dud war da lerc'h da gaout lod er binvidigez hag en evurusted an neus digaset war an douar ar gwin-ardant. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 44.)
- Daoust hag-eñ e teufe d'ober glao ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 132.)
- Diwall e teufe al lêz en tan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 316.)
- Daoust hag-eñ e teufe d'ober glaw ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 159.)
- Pried Kira, ar mekaniker, a rae ged gant doan e teufe un tren diouzh Tcherousti ; gant e c'houlaouioù e vefe gwelet a-bell. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 62.)
- [...], ken e teufe dezhi keuz da vezañ graet ar pezh he doa graet. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 52.)
- Aes e voe kargañ an douar en-dro : ret e oa din avat flastrañ mat gant ma zreid, rak aon na chomfe, goude leuniañ an toull, ur bern re vras ganin, pe e teufe al letonenn da gleuzañ e-lec'h em boa labouret. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 84.)
- — [...]. D'ho tiwall a zroug ez eo mat e teufe gwech ha gwech all ur c'henvroad all da gomz ouzhoc'h a galon frank. [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 308.)
- War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma :
- — Evit ar maer avat, eme an treizher, e vefe propoc'h dezhañ lakaat an abadenn da dardañ... evit ma teufe ar peoc'h en-dro er vro. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 107.)