Lannuon
Brezhoneg
Etimologiezh
- S. o. Etimologiezh anvioù kumunioù Breizh el lec'hienn geobreizh.bzh.
Anv divoutin
Lannuon /lã.ˈnyː.ɔ̃n/
- Kumun e Treger Vras, e departamant Aodoù-an-Arvor.
- Ar 27 a viz meurz, ar blâvez 1793, e oa tud a vil-vern war-dro lez-varn Lannuon. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 166.)
- War ho troad oh bet e Lannuon ? — N'om ket, 'vat, douget om bet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 139.)
- Me a zo ganet e Lannuon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 173.)
- Ped gwech oh bet e Lannuon ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 199.)
- Ar higer a oa o vond war du Lannuon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 552.)
- En tu all da Lannuon e vez lavaret mern evid lein. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 552.)
- Pelloc'h diouz Lannuon n'ema ket. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 78.)
- « Suroc'h e vo deoc'h er Balaneier eget war hent Lannuon en deñvalijenn ». — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 15.)
- Degouezhout a eure en tu all d' ar mor, hep droug, en ur porzhig evel Landreger, pe Lannuon. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 175.)
- Houmañ (Mari-Job ar Gergeno) a oa komisionerez en Enez Veur hag a yae ur wech ar sizhun da varc'had Lannuon, a zo ar Yaou, evel ma ouzoc'h, 'n un tammig karr hanter-vrevet, stag outañ un tammig loen strizh. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 5.)
- Ur wezh e oa ur plac'h yaouank koant, anvet Fantig, hag a oa he-unan o chom gant he zad, damdost da gêrig Lannuon. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 189.)
Deveradoù
- Lannuonad (liester : Lannuoniz)
- Lannuonadez (liester : Lannuonadezed)
- lannuonat
Troidigezhioù
Gwelet ivez
- Ar pennad « Lannuon » e-barzh Wikipedia
