bleinañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Deveret eus ar ger krennvrezhonek blein « blein, krec'h, nec'h »^[1].

Verb

bleinañ /ˈblɛjnã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : bleinet) (displegadur)

1. Kas tud pe loened
2. Bezañ ouzh stur ur c'harbed bennak
   • War ar plean eo eur blijadur bleina ar c'harrig-se. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 110.)
   • En ur vleinañ edo Tonton Vernon o kontañ kaoz gant Tintin Petunia hag o klemm. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 31.)
3. (dre skeudenn-lavar) Ren, lakaat da vont reizh en-dro

Stummoù all

• bleniañ

Deveradoù

• bleinadur
• bleiner
• bleinerezh

Troidigezhioù

• galleg : conduire ^(fr) , diriger ^(fr) , guider ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 37.