dallañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan dall hag al lostger -añ.

Verb

dallañ /ˈdalːã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Lakaat da vont dall
   • An daou erer avat a oa o vont da blanta o skilfou e Seven, met dallet e voent gant flemm dir ar wespedenn. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
2. (Dre astenn-ster) Diaesaat ar gweled e-pad ur pennad
   • <skouer.>
3. (dre skeudenn-lavar) Touellañ, boemañ
   • Ar park-se a zo o talla anezi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 85.)
4. Lakaat togn (diwar-benn al lavnennoù)
   • Dalla a ra ma falz gand ar geot teuh-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 85.)

Deveradoù

• dallentez
• dallet
• dallidigezh
• dallus
• dizallañ
• penndallañ

Troioù-lavar

• dallañ mouilc'hi

Troidigezhioù

• galleg : aveugler ^(fr)
• galleg : émousser ^(fr)

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dall hag -añ.

Furm anv-gwan

dallañ /ˈdiːzal/

1. Ha n'eo ket dall.
   • An dallañ den zo bet biskoazh.

Troidigezhioù

• saozneg : blindest ^(fr) ,
• galleg : plus aveugle ^(fr) , moins lucide ^(fr)