fallakr

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan fall.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	fallakr
Derez-uheloc'h	fallakroc'h
Derez-uhelañ	fallakrañ
Derez-estlammiñ	fallakrat

fallakr /faˈlak(r)/ ; derez-kevatal : ken fallakr / ker fallakr.

1. A ra droug, traoù kontrol d'ar vuhezegezh ; drouk (diwar-benn an dud)
   • War an eskibien e kouezhas da gentañ gwallyoul an dud fallakr : [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 15.)
   • [...] ; « ne zaleo ket ar vuntrerien fallakr ha digalon-sont da vont en o hent. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 146.)
   • — It atao, dispac'herien fallakr ha digaloun, eme-ve dign va-unan, m'hen talvezo d'eoc'h! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 85.)
   • — Nec'h euz great netra fall ebed? Diskouezet e vezo d'id. — Soudarded, stagit he zaouarn adren he gein d'ar belek fallakr-se ha kasit-hen var eeun d'ar prizoun. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 226.)
   • Jilig. — Na pebez yudazerez ! An dud evelato a zo fallakr spontus, lod anezo ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 29.)
2. Emgar, pizh, skragn
   • N'ho-peus ket ezomm da vond da houlenn digand honnez : honnez a zo fallakr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 158.)
   • Ouzin-me ne oa ket fallakr ; ouz he zud e oa. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 158.)

Gerioù enepster

1. madelezhus
2. brokus

Deveradoù

• fallagriezh

Troidigezhioù

1. galleg : mauvais ^(fr) , méchant ^(fr) , pervers ^(fr) , scélérat ^(fr) , vicieux ^(fr)
2. galleg : avare ^(fr) , égoïste ^(fr)

Anv-gwan

fallakr /faˈlak(r)/ (liester fallakred ).

1. den fall

Troidigezhioù

• galleg : méchant ^(fr) , méchant homme ^(fr) , scélérat ^(fr) , vicieux ^(fr)