labourat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn labour hag al lostger -at.

Verb

labourat /laˈbuːrat/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : labouret) (displegadur)
I. verb gwan

1. Strivañ e-sell da gas ul labour da benn vat.
   • — Nann da ! Ha pa ven kant vloaz o labourat amañ noz-deiz, ne rafen ket an hanter al labour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 65.)
   • E-leh mond da haloupad e vefe gwelloh dit chom er gêr da labourad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 163.)
   • Aze emañ an dud o labourad ouz heol al loar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 320.)
   • Pa c'hall an den labourad eo labourad e-nevez d'ober. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 193.)
   • Yun a oa savet dezhañ c'hoant labourat ! — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)
2. mont da labourat : mont d'e zevezh

Troioù-lavar

• labourat a-lazh-ki
• labourat a-lazh-korf
• labourat gant un dra bennak

Troidigezhioù

• galleg : travailler ^(fr)

II. verb kreñv eeun

1. Plediñ gant an douar/douaroù en doare ma taolint trevad
   • [...] ; n'ouzon ket an tu da labourat douar, ne blij ket din ar vicher [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 10.)

Troidigezhioù

• galleg : cultiver ^(fr)

Stummoù all

• labouriñ

Deveradoù

• kenlabourat
• labourad
• labouradeg
• labouradur
• labouraj
• labourapl
• labourek
• labourer, labourerez
• labourerezh
• labourus
• labourva
• pellabourat

Troiennoù keñveriañ

• labourat evel ul loen
• labourat evel ur c'hi
• labourat evel ur marc'h

Krennlavarioù

• Labourad n'eo ket un dizenor. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 302.)
• An hini a zo akuit da zebriñ a zo akuit da labourad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 303.)
• An hini e-nevez ezomm da labourad a rank plegañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 303.)