miliner

Gwelet ivez : Miliner

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn milin hag al lostger -er

Diwar molinor en henvrezhoneg ha meliner en krennvrezhoneg

Da geñveriañ gant ar gerioù melinydd, melinwr en kembraeg, melynor en kerneveureg

Anv-kadarn

	Unander	Liester
Gourel	miliner /miˈlĩːnɛr/	milinerien /milĩˈnerjːɛn/
Benel	milinerez /milĩˈneːres/	milinerezed /milĩneˈreːzet/

miliner /miˈlĩːnɛr/ gourel (liester : milinerien, milinerion)

1. Den zo perc'henn pe a ra war-dro ur vilin, zo e vicher ober bleud en ur vilin
   • Ar miliner a lâre, eun de 'oe, d'he vatès :
     — Mar cares dont er vilinn da gousked eun nozwès, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 210.)
   • "Jezuz ma c'hallfen-me kaout an arc'hant-se !" a lâre ar miliner ennañ e-unan. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 21.)

Stummoù all

• meliner

Gerioù heñvelster

• meilher

Deveradoù

• milinerezh

Krennlavarioù

• Chench a viliner,
  Chench a laer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 307.)
• Miliner gwenn e veg a laer ar bleud, a laer an ed,
  Hag o gounid ne ra ket. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 307.)

Troidigezhioù

• galleg : meunier ^(fr)
• kembraeg : melinydd ^(cy) , melinwr ^(cy)

• kerneveureg : melynor ^(kw)
• saozneg : miller ^(en)