mogerioù
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn moger hag an dibenn-ger -ioù.
Furm anv-kadarn
mogerioù /moˈɡɛ.rju/
- Furm lies an anv-kadarn moger.
- Ar mogeriou a grene, ar guer a stracle, ar gouent oll a heje evel pa vije cren douar ; [...] — (Feiz ha Breiz niv. 337, 1871, p. 491a.)
- Hag eñ azezañ war ur skabell goad a yoa e-kichen ar prenestr ha da sellet ouzh ar mogerioù kouezhet, ouzh an tiez distoet, ouzh an iliz diskaret nemet ar pignon tro ouzh ar sav-heol. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 47.)
- [...] ; ar spern, an drez, an iliav a bigne a bep tu a-hed ar mogerioù betek an toennoù, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 40.)
- [...], ha mont a rae, eus an eil tu d'an hent d'egile, da c'houlenn ouz mogeriou an tiez pelec'h edo e wele. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 19.)
- — [...]. Dre an nor digor e welent mogerioù ar porzh en tu all d'an aber [...]. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
- Ar mogeriou-ze na zehint biken o veza ma'z int bet greet gand trêz-ôt. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 209.)
- Kloc'h an iliz-veur, a-zioc'h va fenn, a roe an eur, hag ar c'havaned a vage cholori ar mil gurun, o kildreiñ en-dro d'ar mogerioù kozh. — (Youenn Drezen, An dour en-dro d'an inizi, Al Liamm, 1972, p. 15.)
- Ur bagad paotred vihan a c'hoarie bazh-dotu en ur prad nepell diouzh mogerioù diavaez ar gouent. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)
- A-dreñv ar stal e oa ur penn da renkañ an traoù, prenestr ebet warnañ, a-hed e vogerioù estajerennoù a bep seurt, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 23.)