tebre
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus debre gant ur c'hemmadur dre galetaat (d → t).
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | debre |
| dre vlotaat | zebre |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tebre |
| amreizh | tebre |
tebre /ˈteː.bre/
- Furm ar verb debriñ pe dibriñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- War-lerc'h ar rannig-verb e :
- Bemdez e vije o vale ganti ha gant ar briñsez, hag e tebre eus ar memes taol evelte. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 38.)
- Ken nebeut e tebre m'en deveze naoun ato pa zave dioc'h taol, [...]. — (Gabriel Morvan, J.-M. Le Gall, Buez ar Zent, 1913, p. 396.)
- War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma :
- Pep krampoezenn a oa ker ledan ha leur-gear Landerne, ha heman, kaer en doa sacha warnezi evit he zostaat outan, dre ma tebre, ne voe biskoaz evit dont a-benn, hag hen naon du d'ezan, da lonka eur palevarz eus ar grampoezenn. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 70.)
- E-keit ha ma tebre, e kontas e zoare d' ar merc'hed hag ar binijenn en devoa da ober. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 134.)