zebre
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus debre gant ur c'hemmadur dre vlotaat (d → z).
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | debre |
| dre vlotaat | zebre |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tebre |
| amreizh | tebre |
zebre /ˈzeː.bre/
- Furm ar verb debriñ pe dibriñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- War-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer :
- Daou, ar re hardian, Jojo hag ar Pôtr-ru, a grapas er weenn, darn abafoc'h, finoc'h marteze, a guntuilhe hag a zebre spezard, kastrilhez da c'hortoz ar per; darn all gant ar merc'hed a azeas war ar voger. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 27.)
- [...] e-kichen ur plac'h yaouank kozh krammennek a zebre ouzh un daol hec'h unan bemdeiz, eveltañ. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 408.)
- Ma zad-koz a zebre yod tomm-bero. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.)
Italianeg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn zebra hag -e, unan eus merkoù al liester en italianeg.
Furm anv-kadarn
zebre /ˈd͡zɛ.bre/ benel
- (Loenoniezh) Roudenneged pe Roudenneien pe Zebred, liester an anv-kadarn zebra.