teuent
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deuent |
| dre vlotaat | zeuent |
| amreizh | teuent |
teuent /Distagadur ?/
- Furm ar verb dont e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
- War-lerc'h ar rannig-verb e :
- Me gred e teuent da c'houzout petra a ioa a-nevez e Berven gand kement-all a dennou fuzil. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 136.)
- Pa veze re dommet d'ezho, ez eant da ober eur c'housk da uza ho banne, ha goude-ze e teuent adarre da efa. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 143.)
- Du-mañ e teuent pa o-deveze digarez da zond. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 194.)
- O-unan ec'h aozent o madigoù ha, bep bloaz, e teuent da glask gwerzh dezho er memes pardonioù, evel ma ne vije bet nemeto o kaout ar gwir da zont dezho d'ober ar vicher-se. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 31.)
- Fentus e kavas Pleibeniz ar c'homzoù-se hag alies goude, war zigarez farsal, e teuent gant an holl a-greiz rannañ kaoz. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 245.)
- Gwez a zo a zeuas da zizeriañ : meleniñ a rae o delioù. Kaer am boa o louzaouiñ, lakaat ludu a bep seurt war o gwrizioù, e teuent, goustadik, da dreutaat, da weñviñ. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 99.)
- Ne wellaas ket d'ar gwez klañv : tristoc'h-tristañ da welout e teuent da vezañ. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 100.)
- War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma :
- Ar vartoloded en-dro d'ar vasin, pa weljont kement-se, a lammas ivez e-barz, ha, dre ma teuent er-meaz, goude en em zouba mat, ez oant gwisket en aour, penn-kil-ha-troad, hag evel jeneraled. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 50.)
- Ken bras e veze o souezhadenn ma teuent kerkent war o zu adarre. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 108.)