dirakañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an araogenn dirak hag an dibenn-ger -añ

Furm araogenn

Gour	Furm
U1	dirakon
U2	dirakout
U3g	dirakañ
U3b	diraki
L1	dirakomp
L2	dirakoc'h
L3	dirako
D	dirakor

dirakañ /diˈrakːã/

1. Furm displeget an araogenn dirak en trede gour unan gourel (e brezhoneg Treger)
   • Pa voe paouezet an diou skeudenn da ganan, an nor vras dirakan a zigoras. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 10.)
   • Dirakan war beg ar Palud, touzet evel eur penn katarek, ar vilin-avel, hag an ti gward, hag, a-rez ar mor, ar Fort gant e c'houec'h pez kanol. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 8.)
   • Hemañ a zo da ziwall dirakañ (dirazañ). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 140.)
   • "[...]. 'C'hanta, ha gallout a rafec'h gouzañv ar gwel anezhañ, ma'n em gavfec'h dirakañ ?" — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 41.)
   • Gwelet a ra ar post, dirakañ, bepred gant an hevelep adskedoù glasaet o strinkellikat. — (Herve Bihan, Traoù kouer, Embannadurioù al Liamm, 2010, p. 32.)

Stummoù all

• dirazañ

Troidigezhioù

• galleg : avant lui ^(fr) , devant lui ^(fr)

Gwelet ivez

• dirakon, dirakout, diraki, dirakomp, dirakoc'h, dirake