egedon
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Furm araogenn
egedon /eˈɡeːdɔ̃n/
- Furm an araogenn eget, displeget er c'hentañ gour unan:
- — [...]. Eno am eus ur c'hoar hag a zo koantoc'h ha kaeroc'h egedon. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 19.)
- Ar brud eus a gement-mañ a zo c'hoazh hirio, dre gêr Landreger hag ar re gozh ac'hano a gonto deoc'h, mar kirit, an traoù-mañ gwelloc'h egedon-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 31.)
- — Daou garr am beuz, a drugare Doue, ha ne ket ar falla a roign d'eoc'h, rak muioc'h a dud hoc'h euz da veva eged oun-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 230.)
- C'hwi 'zo gouestoc'h egedon-me da walc'hiñ traoù evel-se ! — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 46.)
- « Me, trubard ? Onestoc'h egedoun n' eus ket. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 140.)