frikotañ
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
frikotañ /friˈkotːã/ verb gwan (displegadur)
- Kemer perzh en ur pred eured.
- Evit gouzout ar gont eus ar frikoterien, e tremene daou zen dirak an taolioù, bep a bodez ganto, da c'houlenn a-berzh piv e vezed o frikotañ. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 239.)
- (Dre astenn-ster) Debriñ hag evañ kalz.
- Deomp atao, evid c'hoaz n'eo ket diwezat, hag amzer am eus da frikota eun tammik ha d'ober va zro araok ar pardaez. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 92.)
- Alan en doa pedet Lammig, e vignon kaez,
Da vont da frikota d’e di, eur mintinvez. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 7.) - Anavezout a ran tud hag a vez o frikotañ 'pad ar bloaz, pevar devezh war seizh, d'an nebeutañ : friko ti-nevez, friko gwadigennoù pa vez lazhet ar porc'hell lart. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 68.)