gouzomp
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar gouz-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -omp.
Furm verb
gouzomp /'gu:zɔ̃m(p)/
- Furm ar verb gouzout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
-
- -N'ouzoc'h ket? -Gouzomp!
- Gant ur c'hemmadur "g/ou" :
- — [...]. Penaos ober lizher, pa 'z eo gwir ne ouzomp na skrivañ na lenn hini ac'hanomp hon-daou ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 74.)
- « [...]. Ne ouzomp ket. [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 114.)
- — Eo, klevet a reomp eur c'hi o c'harzal, pe o iudal; ne ouzomp ket kals petra ra. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 26.)
- [...] : « Gout' ouzomp, va flac'h, eme va zonton Loeiz, bet INT dija du-mañ. » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 44.)
- — Her gouzout a ouzomp ervat, a respontas ar maouezed. [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 23.)
- — [...]. N' ouzomp ket peur met dont a raimp... [...]. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 29.)
- « [...]. Ur gwallzarvoud eo a vije kaoz eus ar marv-se, n'ouzomp tra ebet ouzhpenn. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 31.)
- “Rak, emezo, ma'z eus iliav keit-se 'zo war an ti-forn, ne vint ket lezet keid-all, pa ouzomp pegen aes eo troc'hañ anezho.” — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 147.)
- Pezh a ouzomp 'vat eo kement-mañ : [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 62.)
- Gant ur c'hemmadur g/c'h :
- — Diou gristenez vad omp hon diou, me gred; neuze e c'houzomp ar bed-man ne d'eo nemed eur skeud, eur bouill moged. [...]! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 260.)
- — Goasoc'h goasa ez a gan-ez. Ne c'houzomp ket betek peleac'h ez i ma vezez lezet. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 282.)
- Bremañ, war ar mêz, e houzom toud drailla eun tamm galleg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 143.)