gwiskañ

Brezhoneg

Kavet en henvrezhoneg (uuiskyd).^{(Daveoù a vank)}

Meneget er C'hatholicon (1499): guiſquaff.^[1]

Savet diwar ar ger gwisk hag al lostger -añ.

Da geñveriañ gant ar verboù gwisgo en kembraeg, gwysca en kerneveureg.

gwiskañ /ˈɡwis.kã/ verb kreñv eeun (displegadur)

Goleiñ e gorf gant dilhad pe ur pezh dilhad.
- Gwiskañ ur roched, ur bragoù, ur sae.
- Gwiskañ lunedoù, ur c'hleze.
Lakaat e zilhad da unan bennak.
- <skouer>.
Paeañ dilhad da unan bennak.
- — « Penaos, a gav d'eoc'h, e c'hellfemp-ni beva Laouig er skol, hag e wiska ? [...]. » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 44.)
- — « [...]. Me va unan, daoust ha n'oun ket pinvidik, a zikouro ivez gwella ma c'hellin da veva ha da wiska ar paotr. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 45.)
- Gwiskañ sin ar groaz: ober sin ar groaz.
- Gwiskañ an oferenn.
en em wiskañ verb emober

Roll an daveoù :

↑ Jehan Lagadeuc, Guiſquaff, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.