heñvel-bev

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwaran anv-gwan heñvel hag an adverb bev.

Anv-gwan

heñvel-bev /hẽvɛlˈbew/

1. A denn kalz (d'unan bennak, un dra bennak)
   • Ar plah a zo heñvel-beo ouz he zad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 41.)
   • Gweled en deus Yann-Gouer n'eo ked al labour-douar heñvel-beo e pep korn euz ar vro. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 101.)
   • Me ’m eus anavezet mat da dad koz a oa d'az oad heñvel beo ouzit. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 171.)
   • ... a-wechou-all heñvel-beo ouz e vamm, ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 237.)

Gerioù heñvelster

• heñvel-buhez
• heñvel-Doue
• heñvel-dres
• heñvel-heñvel

-

• heñvel-mat
• heñvel-mik
• heñvel-mil
• heñvel-pik
• heñvel-poch
• heñvel-pouez

-

• heñvel-rik
• heñvel-tre
• heñvel-vev
• heñvel-vi

Troidigezhioù

• galleg : en tout point semblable ^(fr)