pilhaouaer

Brezhoneg

Ur pilhaouaer (engravadur, 1881).

Etimologiezh

Diwar pilhaoua-, pennrann ar verb pilhaoua hag an dibenn-ger -er.

Anv-kadarn

pilhaouaer /piˈʎɔwːɛr/ gourel (liester : pilhaouaerien)

1. Den a zo]] e vicher klask ha dastum pilhoù evit o gwerzhañ (ur vicher a zo anv anezhi e meur a ganaouenn ha kontadenn eus ar mare a-raok ar Brezel Bras)
   • — Aman eo ema an dalc'h ! eme ar pilhaouer, Red eo d'in en em rei d'anaout breman : beuzi, pe neui ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 200.)
   • Gouzout a rit petra eo eur pilhaouer memes tra ? ...Koulskoude, kement den en deus bevet e Lokeored n' eo ket bet pilhaouer. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 92.)
   • Aze a zo bet eur pillaouer o klask pillou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 415.)
   • N'e-nevoa ket ezomm d'ober trouz d'e verh abalamour ma oa dimezet d'eur pillaouer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 550.)

Deveradoù

• pilhaouaerez

Troidigezhioù

• galleg : chiffonnier ^(fr)