primoc'h

Brezhoneg

primoc'h /ˈprĩmːɔx/

Derez-uheloc'h an adverb prim
- Ma vijent bet primoc'h, an eil hag egile, e vijent bet eat pelloc'h, ha diwar nebeud a dra koulskoude. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 124.)
- Hopal a ra war al loen : Primoc'h !... Primoc'h evit ar marv ec'h a an aneval. » — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 80.)
Primoc'h eget :
- Ha pa grogen da grediñ e kavjen primoc'h an tu da gimiadiñ diouzh va skeud eget diouzh an dienez, e tiskennen izeloc'h c'hoazh, dre ma 'z ae va c'halon war vihanaat. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 13.)
- Primoc'h e oa ar pemoc'h da zihuniñ en e greiz eget an ael. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 37.)
- A-benn ar fin e voe graet an traoù primoc'h eget na soñje din : [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 88.)
Primoc'h evit :
- Hopal a ra war al loen : Primoc'h !... Primoc'h evit ar marv ec'h a an aneval. » — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 80.)
Primoc'h-primañ : muioc'h-mui prim
Primoc'h a se :
- « [...]. Primoc'h a se e vo graet e-giz-se ». — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 38.)