teñvalaat

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan teñval hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at)

Meneget er C'hatolikon (teffalhat)

Da geñveriañ gant ar verboù tywyllu en kembraeg, tewlhé en kernevveureg

Verb

teñvalaat /tẽvaˈlɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : teñvalaet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Dont da vezañ teñval, teñvaloc'h ; duaat (diwar-benn an amzer)
   • Teñvalaad a ra. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 516.)
2. Dont e liv da vezañ tostoc'h d'an du (diwar-benn liv an traoù)
   • — Ha da belec'h ez aimp-ni, va zad, dre an amzer a zo, ha deuet an eur-mañ ? Gwelet a rit, emañ o komañs teñvalaat. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 49.)
   • — [...]. Kement a oa anezhe, ma oa teñvalaet klêrijenn an heol gante. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 141.)
   • War-dro unnek eur, kerkent ha ma stage an oabl da deñvalaat kennebeut ha tra a-us dimp, e kroge eveljust an evnedigoù da glask ul lec'h sioul awalc'h da gludañ — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 171.)
3. (dre skeudenn-lavar) Dont da vezañ tristoc'h e benn, nec'hetoc'h (diwar-benn an dud)
   • — Er Gripi-Aour, eme Ron, e benn o teñvalaat adarre. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 113.)

II. verb kreñv eeun

1. (dre skeudenn-lavar) Lakaat da vezañ tristoc'h, nec'hetoc'h (diwar-benn an dud)
   • <skouer.>

Deveradoù

• teñvaladenn
• teñvaladur

Troidigezhioù

• galleg : (s')assombrir ^(fr) , (s')obscurcir ^(fr)