fougasiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn fougas hag al lostger -iñ

Verb

fougasiñ /fuˈɡasːĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : fougaset) (displegadur)
I. verb gwan

1. Meuliñ betek re talvoudegezh an-unan
   • Ouzhpenn bara sec'h a voe dav d'am zad debriñ a-barzh dont da zen, rak, hep fougasiñ, e c'hellan diskleriañ e voe, a-benn ugent vloaz goude, an ampartañ hag an nerzhusañ gwaz a oa e parrez Pleiben. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 24.)

II. verb kreñv eeun

1. Meuliñ
2. Embann, e gwir pe e gaou, ul live barregezh pe dalvoudegezh, evit en em veuliñ (dirak un islavarenn degaset gant ar rannig-verb e)

Gerioù kar dre o ster

• fougeal

Deveradoù

• fougaser
• fougaserezh
• fougasus

Gwelet ivez

• en em fougasiñ

Troidigezhioù

• galleg : vanter ^(fr)
• galleg : se vanter ^(fr)