korn-boud

Brezhoneg

Ger kevrennek savet diwar an daou anv-kadarn korn ha boud.

korn-boud /kɔrnˈbuːt/ gourel (liester : kerniel-boud, kornioù-boud)

Benveg gelver pe gemenn, graet gant ur c'horn kleuz, a daol ur son boud pa c'hwezher ennañ
- « [...]. Hogen endra ma wiske e harnez-brezel, e sonas adarre ar c'horn-boud, kement e touje Bohor ne vefe ket bet klevet e c'halvadenn gentañ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 114.)
(Dre astenn-ster) Benveg kemenn a lakaer d'ober trouz evit sachañ evezh ar re all (diwar-benn karbedoù 'zo)
(Dre astenn-ster) Benveg kemenn a lakaer da seniñ pa ne weler ket mat war vor (diwar-benn ar bigi)
(Ent strizh) Korzenn stag ouzh ar sac'h a daol ur son boud dibaouez (diwar-benn ar biniaouioù)
- A-rôk an abardae, ar bourk a oa leun a dud diwar ar mêz, deut gante pilligou, taboulinou, bombardou ha biniou : pevar zac'h-biniou, c'houec'h bombard, tri daboulin, ha n'ouzon ket ped pillig arem ha ped korn-boud. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 158.)
- Noz ha deiz e sone ur wech an amzer hag a bep eil hor c'horn boud hag ar c'hleron, kement ha reiñ da c'houzout d'an holl e oa eno listri brezel deut da vezañ ken arvarus ha kerreg. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 107.)