louzaouiñ
Brezhoneg
- Diwar an anv-kadarn louzoù hag al lostger -iñ.
Verb
louzaouiñ /luˈzɔwːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : louzaouet) (displegadur)
- Ober war-dro unan bennak klañv pe war-dro droug unan bennak gant ul louzoù, louzeier
- Kenta medesin. — Hennez a dle beza louzaouet ganen-me ha ne fell ket d'in e rafe eur c'hlanvour goap ac'hanon evelse ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 25.)
- Hema gand eur gignadenn, egile gand eur pugnez, eur gor pe eun hesked. Louzaoued e vezont evid eur bennoz Doue. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 117.)
- Kas kuit ur c'hleñved, amprevaned, louzeier fall diwar-dro ur blantenn war-bouez louzeier (diwar-benn ar plant a c'hounezer)
- Gwechall ne veze ket louzaouet ar patatez ouz ar hleñved. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 327.)
- Gwez a zo a zeuas da zizeriañ : meleniñ a rae o delioù. Kaer am boa o louzaouiñ, lakaat ludu a bep seurt war o gwrizioù, e teuent, goustadik, da dreutaat, da weñviñ. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 99.)
- en em louzaouiñ : kemer louzoù e-unan hep ali medisin ebet
- (Dre fent) (Pemdez) Mezviñ (unan bennak)