diankañ
Brezhoneg
Verb
diankañ /diˈãŋkã/ verb gwan, verb kreñv dieeun ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : dianket) (displegadur)
I. verb gwan (diwar-benn an dud) :
- Mont kuit evit ur pennadig.
- Pa zïanke Mari e veze an dañvad o harmad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 100.)
- Mont kuit digant unan bennak.
- Ober diouer (un dra bennak) da unan bennak.
- N'eus dïanket sort ebed deoh ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 100.)
II. verb kreñv dieeun
III. verb kreñv eeun
- Koll (un dra bennak) e-pad ur pennad, e lakaat en ul lec'h a zisoñjer da c'houde.
- Amañ ne vez kollet mann ebed : dïanket eo e vezont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 100.)
- N'eo ket gwall zïanket ar baliked p'emañ war an oaled. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 193.)