izelaat

Brezhoneg

Diwar an anv-gwan izel hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at).

izelaat /izeˈlɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : izelaet) (displegadur).
. I. verb gwan

Dont da vezañ izeloc'h.
Treiñ war-du ar c'hreisteiz (diwar-benn an avel).
- Izelaat a reas an avel
(dre skeudenn-lavar) Nebeutaat ; digreskiñ
- Pa zihunas edo goulou an deiz oc'h izelaat. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 83.)
(dre skeudenn-lavar) Dont da vezañ gwanoc'h abalamour d'an oad

II. verb kreñv eeun

Izelaat un dra bennak : lakaat un dra bennak da vezañ izeloc'h
- — Petra a c'hoantaez ? a c'houlennas neuze, oc'h izelaat e vouezh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 178.)
- Stouiñ war-raok a reas, pouezañ da izelaat troad ar skubellenn, ha setu hi kenkent war-draoñ, a-dizh, war-lerc'h ar voul. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 156.)
Izelaat tud, broioù : lakaat anezho war ur renk izeloc'h
- « [...] : kement den a glasko izelaat Sagremor dirazon em c'havo war e hent, [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 105.)
(dre skeudenn-lavar) Bihanaat brud (unan bennak), an doujañs a vez evit (unan bennak) ; disteraat (diwar-benn an dud)