teuje
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deuje |
| dre vlotaat | zeuje |
| amreizh | teuje |
teuje /ˈtøːʒe/
- Furm ar verb dont e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
- War-lerc'h ar rannig-verb e :
- Setu oe grêt an eured, gant peb solennité :
Tapet oe an oac'h iaouanc war geïnn eun incane,
Bete-goût teuje d'ezhan dougen bonet he dad.
Na oa ket a drouc-zeblant : commanset oa er fad. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 240.) - Arnus a reas al labour e-unan gant sikour Yonan, rak n'houlle ket e teuje den ebet a-ziavêz en-dro d'e jistr neve. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 37.)
- Al loen a wele an dra-se hag a deue doñvoc'h-doñvañ, laouenoc'h-laouenañ bemdez, rak fiziañs en devoa e teuje ar verc'h-mañ da garout anezhañ ; ha dont a reas nebeut-ha-nebeut. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 109.)
- Mezhek a-walc'h e tlee bezañ evelkent an hini kablus, rak kerkent ha sonet gantañ e gloc'had e oa aet war-eeun d'e doull, petra bennak ma voe bet divizet e teuje du-mañ da glask e goan. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 7.)
- Se a oa evel ur bromesa e teuje c'hoazh an deiz goude un nozvezh du-pod ha ne oa seblant ebet ganti d'achuiñ biken. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 83.)
- War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma :
- Evelato, an Aotrou de la Marche n'oa ket evit chom pell kuzhet e ti an Itron du Laz, rak an ti-se a zo e kêr, ha ma teuje an disterañ bec'h warnezhañ e vije tizhet aes a-walc'h abalamour ne gavje ket e dro da dec'het kuit : e kêr n'eus na koad, na lann da guzhat en o zouez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 20.)
- Hag e em lakaent war o daoulin dirak ar vazh, hag e pedent Doue ma teuje da dougen delioù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 99.)
- Pebezh glac'har 'ta, pegement a wad fall adal ma teuje da c'houzout e oan dindan dimeziñ, ha gant piv ?... — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 2.)